سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع غم
سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع غم
تباهی زندگی ، برآینده کاشتن تخم غم است .
از مردم غمگين نمی توان اميد بهروزی و پيشرفت کشور را داشت .
کار بهترین آرام کننده ، اندیشه پریشان و غم است .
یاران سوگوار خویش را تنها نگذاریم ، باید آنان را به زندگی دلگرم کنيم .
با بازگویی رخدادهای بد زندگی ، خویش را نيازاریم .
از دیگران نخواهيم رخدادهای اندوهناک گذشته خویش را برایمان بازگویند .
اندوه گذشته را نبايد خورد ، که بيماري ساده را کشنده مي کند .
غمگين نباشيد ، چرا که خوشبختی مي تواند از درون تلخ ترين روزهای زندگی
شما زاده شود.
آدمهای بزرگ و اندیشمند ، بسيار اشک می ریزند .
ميان اشک مرد و زن ، بازه ای بسيار است .
یاد اشک و شيفتگی ، آویزه خاموش دل هاست .
شراره های آتش دل تا به آسمانها کشيده می شود ، هر چند در پرگار نگاه
چشم نگنجد .
کسی که همواره ، ساز ناله اش کوک است ، دمادم زندگی خود و نزدیکانش را
تلخ و تاریک می کند .
برای گراميداشت یاد رفتگان ، گياهی بکاریم ، شيرینی ببخشایيم ، با اشک و
سوگواری راه به جایی نمی بریم .
خوشبختی را در کاشانه غم پرستان جست و جو مکن .
تنها بزهکاران از دیدن اشک دیگران شاد می گردند .
نيرنگ همراه غم پرستان بيمار است .
از آدميانی که به دنبال غم هستند باید هراسيد .
کسی که دوران شادمانی اش را به خاکستر اشک و غم می کشد ، بيماری
بيش نيست .
زندگی پهنه غم و اندوه نيست ، اندک زمانی است برای شادی و بالندگی .
